Markus

Markus.

Na het overlijden van mijn oude trouwe vriend(in) Alice ben ik een paar maanden later Markus tegengekomen bij Pegadas e Bigodes, een opvangkennel hier in de buurt.
Markus was gevonden op straat, had wonden aan zijn kop en oren en was zwak op zijn poten. Ze hebben hem daar opgevangen en weer opgelapt. Laten vaccineren, chippen, registreren en castreren.
Ik kwam daar voor een opvanghond, 1 hondje was leuk maar veel te druk voor mij. De andere was Markus, bij het wandelen hadden we meteen een klik met elkaar en dat is altijd zo gebleven.
Het is dus een reu, de eerste reu in mijn leven, altijd teven gehad. Hij heeft nooit binnen geplast, bijt niets kapot en is heel knuffelig.
Ik heb Markus nu 2 jaar en is hij een stevige en sterke knaap geworden. Ik kan hem goed handelen, hij kan goed met mensen overweg en zelfs kleine kinderen.
Met andere honden gaat niet altijd goed, aan de riem is hij heel beschermend naar mij. Tijdens een wandeling (altijd aan de lijn) werd hij eens onverwachts aangevallen door een loslopende hond en werd op de grond gegooid. Binnen 2 seconden waren de rollen omgedraaid en had hij die hond onder hem en stevig bij de keel. Ik kon Markus er met veel moeite er af trekken. Die hond blijft voortaan ver uit zijn buurt. 
Met Nellie, de hond van mijn vriendin is hij heel vriendelijk, ze liggen vaak samen op de bank of in de mand.

Toen ik Markus kreeg had hij 2 wondjes in zijn wang, gedacht werd van gaas of een eerder gevecht. Helaas bleken het 2 gebroken tanden te zijn en die waren ontstoken.
Door de dierenarts laten verwijderen en daarna verdwenen de wonden en zijn gelukkig nooit meer terug gekomen.
Paar weken geleden ontstond er binnen een paar dagen een bult in zijn oorlel. Even aangekeken of die weg zou trekken of zou open gaan, maar hij bleef langzaam groeien.
Naar de dierenarts gegaan en in overleg besloten de bult te laten verwijderen en een biopsie te laten doen.
Markus moest onder volledige narcose en de bult is netjes verwijderd. Toen de hechtingen eruit waren was er van de ingreep weinig meer te zien. Niet meer dan een heel kleine inkeping.
De biopsie was gelukkig goed, het betrof een goedaardig gezwel te zijn.

Hij heeft een paar dagen met een kap moeten lopen om te voorkomen dat hij zijn oor zou stoten. Ook zou het schudden van zijn kop bloedspatjes rond kunnen slingeren.
Markus vond het wel best, hij is erg gemakkelijk. Ik heb de kap 2 dagen later een stuk korter gemaakt zodat het wat comfortabeler was voor hem.
Na nog eens 3 dagen de kap er maar afgelaten. De wond zag er heel goed uit en Markus krapte er niet aan.

Markus zal ongeveer 7 jaar oud zijn, ik hoop dat ik nog lang van hem mag genieten.
Hij is 1 bal spieren, maar een 22 kilo zware grote knuffelbeer, waaks als het nodig is. Hij is gek op wandelen, op mij, mijn vriendin en Nellie.
Kortom, Markus is een ideale hond.

Wilt U een hond ?

Koop er geen. Ga naar een asiel of opvang en zoek er daar een uit. De hond zal U heel dankbaar zijn en dat dagelijks laten merken.
Markus is de 4e hond (had er hier soms meerdere tegelijk) die in Portugal van de straat of uit de opvang komt en van allemaal veel plezier gehad.

Normaal ligt hij niet op de bank bij mij, maar als je zielig bent mag het natuurlijk wel.