Grenzen

Ik heb niet veel met geografische grenzen, de hele wereld is van iedereen en geloof dat we in elk land mogen wonen waar we willen.
Persoonlijke grenzen wel. Jaren geleden ben ik begonnen om mijn eigen grenzen vriendelijk doch duidelijk aan te geven en te beschermen.
Ik heb in het verleden teveel voor anderen klaar gestaan. En meer dan eens over mijn eigen grenzen heen gegaan. Dat ging ten koste van mijn eigen tijd, gezondheid en geluk.
Tja dat werd natuurlijk niet altijd in dank afgenomen, maar dat was dan jammer, niet voor mij merkte ik na verloop van tijd.
Het is soms nog lastig en af en toe moeilijk. Zeker als iemand onredelijk is, toch blijft aanhouden en vooral blijft drammen. Het houdt mij soms teveel bezig en dat kost energie en gelukkig zelden buikpijn, dat laatste echt letterlijk. Maar goed of niet, soms is het niet anders.

Lichamelijk ga ik regelmatig over mijn grenzen heen, ik kan niet zo goed lang stilzitten en ben graag bezig.
Het (weer) opknappen van mijn huis, ondertussen alweer het derde huis hier in Portugal. En dan ook nog iets van 3000 m2 terrein waarop ik een hele grote moestuin aangelegd heb ga je wel voelen als je richting de 67 jaar gaat.
Lichamelijk ben ik nog behoorlijk sterk, prima als je sloopwerk doet en ik ben ook best handig met grote dingen verplaatsen en maken. Maar een dag later merk ik dat wel aan mijn spieren, gelukkig is dat de dag erop meestal weer weg. Maar met het slopen van de schoorsteen en een hele grote schouw heb toch een week of 6 met pijn in mijn schouders en nek gelopen.
Ben nu begonnen om een totaal complete badkamer maken. Helemaal niets was er, zelfs geen riool, alleen een mooie ruimte.
Daarna moet nog een keuken, ook helemaal vanaf blanco.
Maar dan zijn de grote klussen klaar en komt in augustus mijn AOW binnen. Dan kan ik ook eens wat werk uitbesteden en meer tijd besteden aan uitstapjes en korte vakanties.

 

Behalve eigen verse en onbespoten groenten en fruit, zijn voor mij het bezig zijn in de natuur. Het zien kiemen van een zaadje tot het groeien naar een mooie gezonde eetbare plant goede redenen.

Maar als ik eens verder denk, het creëren van mijn eigen wereldje is toch wel heel fijn.  Ik heb een stukje aarde ingericht zoals ik het wil, er gebeurt wat ik wil, en ik heb (redelijk) de controle.

Ook het aangeven van grenzen is zoiets. We hebben vaak een duidelijk gemarkeerd stukje, dat kan een houten bak zijn met plantjes, borders, rijtje zonnebloemen of druiven aan de buitengrens of zoals ik rondom afgezet met gaas.

Dat is natuurlijk voor de wilde zwijnen. Maar misschien ook wel dat niemand, of iets, zonder mijn toestemming “mijn” landje gaat betreden. Ik maak dan keurig het poortje open en laat iemand zelf binnen mijn landsgrenzen komen.

Als we bezoekers hebben kijken we angstvallig of ze wel op de paden blijven en niet tussen de rijen doorlopen. Goh het zou wat als ze hun eigen vrijheid gaan bepalen en erger nog, een van onze gekoesterde plantjes zouden beschadigen.

Buiten die grenzen bestaat de wereld voor een moment niet, geen ellende of verplichtingen.

Maar wat we hebben delen we graag en met veel plezier uit. Hoewel ik het vroeger wel eens meegemaakt heb dat ik mooie doperwtjes aan iemand gaf en die zei. : “moet ik ze zelf nog doppen”

ggggrrrrrr.

 

Geniet van je paradijsje en eet smakelijk.